| |
Το εισιτήριο
Νά 'ναι σα νά 'μουν έτοιμος. Και νά 'ναι
σα νά 'χω χάσει το εισιτήριο. Οι κάβοι
ν’ αφροκοπάν, κι οι αφροί να το κουνάνε
μεσ’ στους καπνούς του - όρνιο - ένα καράβι
Κι εγώ να ψάχνουμαι εδώ χάμω. Κι όλο-όλο
το εισιτήριο να λέω συντρόφοι ωραίοι!...
Και να μην έρχεται μια βάρκα ως το μώλο,
να μη φαινώνται πουθενά οι βαρκαρέοι...
Οι βαρκαρέοι!... Το εισιτήριο!... Να τρέμει
- ζαγάρι εντός μου - η Χαλκίδα και τα όρη.
Κι εκεί να τόχουν συνεπάρει οι ανέμοι
μετέωρο - μες στις αχλές του - το βαπόρι...
Ω διάολε!... Όλα νά 'χουν χαθεί και νά 'χουν πάει
κι οι ανθρώποι δραπετεύσει από τους τόπους,
κι αυτό το πλοίο να τραβάει και να τραβάει
χωρίς μηχανικούς, χωρίς ανθρώπους...
Και χωρίς φώτα. Ακυβέρνητο! Και όλο
να χλιμιντράει στο χάος. Κι ως θα κλαίω
- κιόλας να ψάχνουμαι, να ψάχνουμαι στο μώλο
κι όλο για κείνο το εισιτήριο να λέω...
Νά 'ναι σα νά 'μουν έτοιμος. Και νά 'ναι
σα νά 'χω χάσει το εισιτήριο. Οι κάβοι
ν’ αφροκοπάν, κι οι αφροί να το κουνάνε
μεσ’ στους καπνούς του - όρνιο - ένα καράβι
Κι εγώ να ψάχνουμαι εδώ χάμω. Κι όλο-όλο
το εισιτήριο να λέω συντρόφοι ωραίοι!...
Και να μην έρχεται μια βάρκα ως το μώλο,
να μη φαινώνται πουθενά οι βαρκαρέοι...
Οι βαρκαρέοι!... Το εισιτήριο!... Να τρέμει
- ζαγάρι εντός μου - η Χαλκίδα και τα όρη.
Κι εκεί να τόχουν συνεπάρει οι ανέμοι
μετέωρο - μες στις αχλές του - το βαπόρι...
Ω διάολε!... Όλα νά 'χουν χαθεί και νά 'χουν πάει
κι οι ανθρώποι δραπετεύσει από τους τόπους,
κι αυτό το πλοίο να τραβάει και να τραβάει
χωρίς μηχανικούς, χωρίς ανθρώπους...
Και χωρίς φώτα. Ακυβέρνητο! Και όλο
να χλιμιντράει στο χάος. Κι ως θα κλαίω
- κιόλας να ψάχνουμαι, να ψάχνουμαι στο μώλο
κι όλο για κείνο το εισιτήριο να λέω...
| Ουλαλούμ Στίχοι: Γιάννης Σκαρίμπας Μουσική και ερμηνεία: Νικόλας Άσιμος Ήταν σαν να σε πρόσμενα κυρά, απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα, κι έλεγα: Θα `ρθει απόψε απ’ τα νερά, κι από τα δάσα! Θα `ρθει αφού φλετράει μου η ψυχή αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι, και θα μυρίζει φώτα ήλιο και βροχή το νιο φεγγάρι!... Και να, το κάθισμά σου συγυρνώ, στολνώ την κάμαρά μου αγριομέντα, και να μαζί σου κιόλας αρχινώ, χρυσή, κουβέντα. Πως να... θα μείνει ο κόσμος με το "μπα" που μ’ έλεγε τρελόν, πως είχες γίνει καπνός και τάχας σύγνεφα θαμπά, προς τη σελήνη... Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ... Κίνησα να σε βρω στο δρόμο ωϊμένα! μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα), χρυσή, κι εσύ με μένα!... Τόσο πολύ μ’ αγάπησες, κυρά, που άκουγα διπλά τα βήματα μου! πάταγα γω στραβός μες στα νερά; κι εσύ κοντά μου!... Αξίζει να επισκεφτείτε το www.asimos.g | Σπασμένο Καράβι Στίχοι: Γιάννης Σκαρίμπας Μουσική: Γιάννης Σπανός Ερμηνεία: Κώστας Καράλης Σπασμένο καράβι να `μαι πέρα βαθιά έτσι να `μαι με δίχως κατάρτια με δίχως πανιά να κοιμάμαι Να `ν’ αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική γύρω γύρω με κουφάρι γειρτό και με πλώρη εκεί που θα γείρω Να `ν’ η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά έτσι να `ναι και τα βράχια κατάπληκτα και τ’ αστέρια μακριά να κοιτάνε Δίχως χτύπο οι ώρες και οι μέρες θλιβές δίχως χάρη κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μες σε νύχτες βουβές το φεγγάρι Έτσι να `μαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό έτσι να `μαι σ’ αμμουδιά πεθαμένη και κούφιο νερό να κοιμάμαι |
RSS Feed
