Πολυαγαπημένη Φρανσέσκα,
Σου γράφω αυτό το γράμμα σχετικά με το μέλλον. Είναι μέσα από τη δική μου οπτική για τον κόσμο. Μέσα από την οπτική του σινεμά, η οποία βρέθηκε στο επίκεντρο αυτού του κόσμου.
Τα τελευταία χρόνια, συνειδητοποίησα ότι η ιδέα του κινηματογράφου με την οποία εγώ μεγάλωσα, που βρίσκεται στις ταινίες που σου έδειχνα από τότε που ήσουν παιδί και έκαναν θραύση όταν ξεκίνησα να κάνω ταινίες, φτάνει στο τέλος της.
Δεν αναφέρομαι σε ταινίες που έχουν ήδη γυριστεί. Αναφέρομαι σε αυτές που θα έρθουν.
Δεν θέλω να φανώ απελπισμένος. Δεν γράφω τούτες τις λέξεις με πνεύμα ηττοπάθειας. Αντιθέτως, πιστεύω ότι το μέλλον είναι λαμπρό.
Σου γράφω αυτό το γράμμα σχετικά με το μέλλον. Είναι μέσα από τη δική μου οπτική για τον κόσμο. Μέσα από την οπτική του σινεμά, η οποία βρέθηκε στο επίκεντρο αυτού του κόσμου.
Τα τελευταία χρόνια, συνειδητοποίησα ότι η ιδέα του κινηματογράφου με την οποία εγώ μεγάλωσα, που βρίσκεται στις ταινίες που σου έδειχνα από τότε που ήσουν παιδί και έκαναν θραύση όταν ξεκίνησα να κάνω ταινίες, φτάνει στο τέλος της.
Δεν αναφέρομαι σε ταινίες που έχουν ήδη γυριστεί. Αναφέρομαι σε αυτές που θα έρθουν.
Δεν θέλω να φανώ απελπισμένος. Δεν γράφω τούτες τις λέξεις με πνεύμα ηττοπάθειας. Αντιθέτως, πιστεύω ότι το μέλλον είναι λαμπρό.