Επιπλέον είναι ιδιαίτερα γνωστή για την ενεργό συμμετοχή της στο αντιπολεμικό κίνημα (κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ συνελήφθη και φυλακίστηκε για τη συμμετοχή της στη διαμαρτυρία στο Armed Forces Induction Center) και την υποστήριξη του κινήματος κατά των φυλετικών διακρίσεων. Πολλά από τα τραγούδια της μιλούν για τον πόλεμο και για μια σειρά από κοινωνικά προβλήματα.
Την επόμενη χρονιά μετακόμισε με την οικογένεια της σε ένα προάστιο της Βοστόνης, το Μπέλμοντ, καθώς ο πατέρας της έλαβε μια θέση στο ΜΙΤ. Άρχισε να τραγουδά σε διάφορα καφέ της περιοχής και αργότερα γνωρίστηκε με τον Μπομπ Γκίμπσον (Bob Gibson), που το 1959 την προσκάλεσε να τραγουδήσει μαζί του στο Newport Folk Festival. Εκεί οι δύο τους τραγούδησαν σε ντουέτο το Virgin Mary Had One Son και το We Are Crossing Jordan River. Μετά την εμφάνιση της στο Newport Folk Festival, που αποτέλεσε την έναρξη ουσιαστικά της καριέρας της, η Μπαέζ υπέγραψε συμβόλαιο με την Vanguard Records.
To 1960 ηχογράφησε το πρώτο της άλμπουμ (Joan Baez), μια συλλογή από παραδοσιακές μπαλάντες και μπλουζ. Μεταξύ των τραγουδιών αυτού του άλμπουμ είναι η μπαλάντα Mary Hamilton και το El Preso Numero Nueve, που ήταν στα Ισπανικά. Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το άλμπουμ Joan Baez, Vol.2, το 1962 το Joan Baez in concert, Part 1 και το 1963 το Joan Baez in concert, Part 2. Και αυτοί οι δίσκοι είχαν κυρίως παραδοσιακά τραγούδια.
Στις 28 Αυγούστου του 1963 η Μπαέζ συμμετείχε, μαζί και με άλλους καλλιτέχνες, στην Πορεία στην Ουάσινγκτον (ή Πορεία στην Ουάσιγκντον για δουλειά και Ελευθερία) (The Great March on Washington ή March on Washington for Jobs and Freedom) στην οποία οΜάρτιν Λούθερ Κινγκ άρχισε την ομιλία του με την φράση που έμεινε στην ιστορία Έχω ένα όνειρο... (I have a dream...). Εκεί η Μπαέζ τραγούδησε τα τραγούδια Oh Freedom και We shall overcome (το οποίο το ξανατραγουδήσε στη διάρκεια των διαδηλώσεων του Κινήματος ελευθερίας του λόγου- Free Speech Movement (1964–1965) στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ στην Καλιφόρνια) και μαζί με τον Μπομπ Ντύλαν, με τον οποίο είχε συναντηθεί για πρώτη φορά στον συναυλιακό χώρο Gerde's Folk City στην Νέα Υόρκη το 1961, τοWhen the Ship Comes In.
Την ίδια χρονιά η Μπαέζ προσκάλεσε τον Μπομπ Ντίλαν να εμφανιστεί μαζί της στη σκηνή στο Newport Folk Festival, όπου ερμήνευσαν μαζί το τραγούδι του Ντίλαν With God on Our Side. Τα επόμενα χρόνια η Μπαέζ, είτε μόνη είτε ντουέτο με τον Ντίλαν, τραγούδησε πολλές δημιουργίες του τελευταίου. Η Τζόαν Μπαέζ και ο Μπομπ Ντίλαν ήταν ζευγάρι μέχρι τα μέσα περίπου της δεκαετίας του εξήντα. Μετά το χωρισμό τους συνεργάστηκαν ξανά στο Rolling Thunder Revue που διοργάνωσε ο Ντίλαν στα τέλη του 1975-αρχές του 1976 καθώς και αργότερα, το 1984.
Το βράδυ της 24ης Μαρτίου του 1965 η Μπαέζ τραγούδησε στο St. Jude στα προάστια του Μοντγκόμερυ, για τους διαδηλωτές που συμμετείχαν στην τρίτη πορεία από την Selma στο Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα. Οι τρεις αυτές πορείες είχαν οργανωθεί από τηνSouthern Christian Leadership Conference και τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ και την Student Nonviolent Coordinating Committee, ύστερα από τη δολοφονία το Φεβρουάριο του 1965 του Τζίμμυ Λη Τζάκσον (Jimmie Lee Jackson), στη διάρκεια μιας ειρηνικής διαμαρτυρίας στην πόλη Μάριον (Marion) της Αλαμπάμα, ενάντια στα διάφορα εμπόδια που έβαζαν οι αρχές της περιοχής στους Μαύρους Αμερικανούς που ήθελαν να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους.
Το 1966 η Μπαέζ στάθηκε στο πλευρό του ιδρυτή της National Farm Workers Association Τσέζαρ Τσάβεζ (Cesar Chavez) και τους μετανάστες που εργαζόταν σε αγροτικές εργασίες στην Καλιφόρνια και που αγωνίζονταν για καλύτερους μισθούς και ασφαλείς συνθήκες εργασίας.
Τη χρονιά αυτή ξεκίνησε η συνεργασία της με τον συνθέτη Peter Schickele με το άλμπουμ Noel η οποία συνεχίστηκε τα επόμενα δύο χρόνια με τα άλμπουμ Joan (1967) και Baptism: A Journey Through Our Time (1968).
Οι φοιτητικές εξεγέρσεις, ο πόλεμος του Βιετνάμ και ο ανανεωτικός αέρας που φέρνει το ροκ της εποχής μετατρέπουν την Τζόαν Μπαέζ σε αιχμή του δόρατος αυτού του κινήματος διαμαρτυρίας. Ως τα μέσα της δεκαετίας του '70 η ζωή της θα κυλήσει ανάμεσα σε δίσκους, συναυλίες, συλλήψεις και αντιπαραθέσεις με την κυβέρνηση, βραβεύσεις για τη μουσική και τη δράση της. Σταδιακά θα γίνει διεθνές σύμβολο του αγώνα για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το 1971 θα δώσει συναυλία εναντίον της χούντας στο Greek Theatre του Μπέρκλεϊ με τη συμμετοχή της Μελίνας Μερκούρη, του Ζυλ Ντασσέν και άλλων Ελλήνων και θα αρχίσει τα ταξίδια στη Σοβιετική Ενωση, στο Ισραήλ, στην Αργεντινή, στη Χιλή, στο Λίβανο, στην Τυνησία, στην Ιρλανδία, στην Τσεχοσλοβακία, στην Καμπότζη, στην Παλαιστίνη. Η φωνή της, τα τραγούδια της και η παρέμβασή της πήγαν παντού όπου υπήρξε πρόβλημα, χωρίς ποτέ να πάψει να προσπαθεί για τα προβλήματα των συμπατριωτών της.
Δημιούργησε ή ηγήθηκε δεκάδων ιδρυμάτων για τα δικαιώματα των μεταναστών, των μαύρων, των ομοφυλόφιλων, μπήκε στη φυλακή (όπως και ο άνδρας της Ντέιβιντ Χάρις), είχε προβλήματα με τη CIA και τη δικαιοσύνη και εξαργύρωσε τη φήμη της και την επιτυχία της, όσο κανείς άλλος, υπέρ του συνανθρώπου της.
Η μεγάλη κυρία της φολκ εξακολουθεί να παίζει κιθάρα και να τραγουδάει προστατευμένη από το παρελθόν.
Το ένδοξο παρελθόν της. Υπήρξε ιέρεια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σταρ του Γούντστοκ, πολέμιος του Βιετνάμ, των ρατσιστικών διακρίσεων, της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Υπήρξε σύντροφος του Ντίλαν. Υπήρξε πολλά που κρατάνε ακόμη. Είχε μια κρυστάλλινη φωνή και κάνει τα πάντα προκειμένου να την διατηρεί σε καλή κατάσταση. Βεβαίως, οι καιροί έχουν αλλάξει. Οι σταρ σήμερα αλλιώς προσεγγίζουν το κοινό. Η Τζόαν Μπαέζ παραμένει ρομαντική. Όσο και αν τα media προωθούν μόνο την εικόνα σε βάρος της ουσίας των πραγμάτων...
Η Μπαέζ εν τούτοις ποτέ δεν ξέχασε ότι είναι και γυναίκα, έτσι όταν γνώρισε τον νεαρό Ντένις που είχε έναν πύργο στη Νορμανδία δεν δίστασε, παρά τη διαφορά ηλικίας, να μείνει μαζί του για περισσότερα από δέκα χρόνια. Όταν μιλούσε για εκείνη την περίοδο της ζωής της χαρακτήριζε τον εαυτό της «βασίλισσα των τσιγγάνων στη χώρα του παραμυθιού». Το '91 ο Ντένις παντρεύτηκε άλλη και όλα πήραν τον πειθαρχημένο δρόμο τους.
Στα τέλη της δεκαετίας του '80 πέρασε την κρίση του μεσήλικου και την κρίση της καριέρας. Έκοψε τα μαλλιά της, απέκτησε μάνατζερ, άρχισε να τραγουδάει καινούργια τραγούδια, βρήκε νέους συνεργάτες και έτσι μπήκε ξανά η καριέρα της στο σωστό αυλάκι.
Σήμερα, εξακολουθεί να έχει μεγάλη δραστηριότητα, εξακολουθεί να έχει την ίδια σοπράνο φωνή και την ίδια «αυτοκρατορική» συμπεριφορά στη σκηνή. Η φήμη της είναι μεγάλη.
Το σημαντικότερο:
Η Τζόαν Μπαέζ δεν φαίνεται διατεθειμένη ν' αλλάξει σκοπό και στάση ζωής , αφού πιστεύει πως «Υπάρχει ακόμη θέση για οράματα...»
Σε συνέντευξή της στους βρετανικούς «Times» to 2012,αποκάλυψε ότι υπήρξε σύντροφος για πολλά χρόνια του ιδρυτή της Apple Στιβ Τζομπς. Γεγονός που συνέβη πίσω στις αρχές της δεκαετίας του ’80. «Όσο καιρό είχαμε σχέση, κυρίως διαφωνούσαμε και μαλώναμε για διάφορα πράγματα. Μου έλεγε, για παράδειγμα, ότι θα ήθελε να δημιουργήσει σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή ένα κουιντέτο κλασικής μουσικής, εφάμιλλο ή καλύτερο από μια συμβατική ορχήστρα δωματίου κι εγώ του έλεγα πως ένα τέτοιο εγχείρημα δεν θα είχε καθόλου ψυχή μέσα του» θυμάται σήμερα η Μπαέζ, που ήταν σχεδόν 14 χρόνια μεγαλύτερή του.
Η 71χρονη μουσικός ανέφερε, επίσης, ότι οι φίλοι της την προέτρεπαν να τον παντρευτεί για να λύσει το βιοποριστικό της πρόβλημα, αλλά η ίδια δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με αυτήν την ιδέα. Αν η Μπαέζ είχε όντως πει το «ναι» και δεν διαφωνούσε συνέχεια μαζί του, θα είχαμε σίγουρα έναν υπολογιστή - ορχήστρα και εκείνη κάτι περισσότερο από ένα κινητό τηλέφωνο ως αποχαιρετιστήριο δώρο – αυτό που της έστειλε η Apple λίγες μέρες μετά την κηδεία του ιδρυτή της.
To “Imagine” «αφιέρωσε» στους Τούρκους διαδηλωτές η Τζόαν Μπαέζ,το καλοκαίρι του '13 μιλώντας μάλιστα και στα τουρκικά. «Θα ήθελα να εκφράσω την στήριξή μου στους Τούρκους πολίτες, δικηγόρους, γιατρούς, παιδιά, οικογένειες, φοιτητές, στον θαρραλέο σας ειρηνικό αγώνα για την διατήρηση της καρδιάς της κουλτούρας σας, την ομορφιά της γης σας και την ψυχή των ανθρώπων» αναφέρει η Μπαέζ, διαβεβαιώνοντας τους διαδηλωτές: «Οι φωνές σας ακούγονται παντού».
Πηγές: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ skaipatras.gr lifo.gr